insan böyle durumda her türlü sonuca önceden hazırlıklıdır. sevgisi o kadar saftır, okadar yürektendir ki, hiç bir kötü niyeti yoktur. sadece seveyim, sadece gözlerine bakayım, uzaktan da olsa izleyeyim. evet fazla arabesk ama gerçekten öyle. ilk duygular tatlıdır, yeşildir, canlıdır..kendinizi kaptırma korkusu yoktur, cesur ve yüreklidir. her geçen gün bilinmeze gidersiniz. içinizde, sanki indikçe derinleşen karanlık kuyu vardır. sonunu kestiremezsiniz, merak edersiniz. an gelir içinizdeki duyguya ad koyar, çıkarsınız karşısına ve açılırsınız. öğrenirsiniz ki kalbi dolu, açık kapı yok işte o zaman sizin için bitmeyen kış, doğmayan günler başlar. yargılarsınız, sorarsınız, büyütürsünüz kafanızda herşeyi, ta ki cevap bulamayana kadar. kaybolursunuz içinizde, aklınızda türlü senaryolar yazarsınız. keşkeler dolanır zihninizde. düşünürsünüz onu, her gece. çok sevdiğiniz içindir belki evet sevginiz ağır gelmiştir ona belki beğenmemiştir, belki de tarzı değildiniz. tüm bunlar onu karşılıksız sevmenize, onda tutuklu kalmanıza engel değildir, hem kalbinizdeki en güzel, en temiz yerde değil mi zaten? sonraları haberini alırsınız yakınlarından; ''beni unutsun'' demelerini iletirler, durmadan, ısrarla. size bir şans vermeyi cesaret edememiştir. yok oluşlarınıza kayıtsız kalmıştır. zaten sizi muhattabı olarak bile görmemiştir ki.. duymaz yavlarışlarınızı. istemez sevginizi. çünkü siz sevilmeden sevmişsinizdir. öteki olmayı baştan kabullenmişsinizdir.
