ateist kolaycı değildir, maneviyata ihliyacı olduğu an tanrıya sığınmaz, insani sermayenin değerlerine sığınır, insana inanır, dogmaların etkisi altında kalmaz, ateist için kabede, tanrıda insandır, insandan korkmaz, sadece saygı duyar, bu yüzden birey olabilme şansına sahiptir. tanrı ve din adına katledecek düşmanı yoktur, ne yapacaksa insanlık düşüncesi için yapar, onun korkuları bir inananın korkularından daha yücedir. evrenin bu mükemmeliğini en son bağlayacağı şey tanrıdır, ki tanrıya biçilen yüceliğin evreni bu hale sokabilmek konusunda yetersiz kalacağını bilir. ve bilir ki yapılabilecek en saçma tartışma inanmayan bir insana tanrı düşüncesini aşılamaya çalışmaktır, yada inanan bir insanı tanrı düşüncesinden saptırmaya çalışmak.
ne ararsan kendinde ara
kudüste, mekkede, hacda değil...
ateist kendi içindeki gömüyü arar ve evrensel iyinin ne anlama geldiğini bilir, zira onun dini normları yoktur, insanlık normları vardır. din insanı araç olarak görüp araçlaştırma etrkinliğinden ibaretken, ateizm insanı amaç olarak görüp amaçlandırma etkinliğidir.
