yıl 2004. mekan ankara-saklıkent. hepimizde bir heyecan ki sormayın. çünkü isveçli elf sanatçıların grubu therion konser verecek az sonra.
kapıda saatlerce beklememize, uykusuz ve yorgun olmamıza rağmen mutluyuz çünkü onları dünya gözüyle görme imkanımız mevcut. çulsuz bir mülkiye öğrencisi olarak çok da para bayılmışım ama bu therion'u görme heyecanının yanında sönük kalmış.
neyse karanlık ortam, elime biri bira tutuşturmuş, ben de bu ne der gibi bakınıyorum, millet deli gibi böğürmekte. ışıklar yandı, çıktı grubumuz, başladı söylemeye. ben de bağırmakla, tepinmekle meşgulüm. ama bu sevincim uzun sürmüyor. gümmm! elektrikler gidiyor.
olsun, diyorum. nasılolsa jeneratör vardır. evet bildiniz, yokmuş. elektrik sürekli gidip geliyor, defalarca başlanıyor konsere ama namümkün. sinirle kapıya doğru hamle yapıyorum. bu arada elektrik tekrar geliyor. bir nağme, yahu diyorum bu hangi albümden? ulan kafam olmuş bir milyon meğersem adamlar istiklal marşı'nı icra ediyormuş. vay anasını demeye kalmadan elektrik sonuncu olarak, bir daha gelmemek üzere gidiyor ve ben öfkemle kalakalıyorum.
tabii kalabalık öfkeli "s..klikent", "saklıkent g..tüne trafo girsin" diye bağırıyor millet. ortalık karışınca arkadaşla kaçmayı uygun buluyoruz.
işte böyle bir anımdır. ankaradan sonra gerçi istanbul'da adam gibi konser verebilmişler. herşeye karşın seviyorum onları. ama içimde kalmadı değil hani.
