gecenin beraberinde getirdiği yalnızlığın sebep olduğu hüzündür.
gündüz işinde gücünde olan ya da yarasa hayatı yaşayıp gündüz vakti uyuyan insanlar o süre içerisinde aslında ne kadar yalnız olduklarını farkına varamazlar. günler bir şekilde geçer, ama geceler insanın kendisiyle baş başa kaldığı yüzleşme zamanlarıdır. kendinle baş başa kaldığında; konuşacak, dertleşecek başka bir dertliyi yahut dert doktorunu bulamadığında hüzünlenirsin. içini kemiren tuhaf bir hüzün peydahlanır. aslında o dertleşmelerin de yalan olduğunu anlarsın. aslında şu dünya üzerinde hiçbir derdin dermanı olmadığını anlarsın. hiç bir yaranın tam olarak kapanmadığını anlarsın. her yara sadece kabuk tutar. ne zaman o kabuğu kaldırmaya çalışsan tekrar kanadığını anlarsın. mehtaba doğru döner yalnızlığını içkiyle sigarayla paylaşırsın. zor zamanlarında yanında olan sinsi, kaypak arkadaşlarınla...
