içine insan koyulan, insandan hallice bişey. kalemlik gibi.
dönüp yanı başımdaki kalemliğe baktım şimdi. lise yıllarından yadigar biri 0,5 diğeri 0,7 olmak üzere, kendilerini işlevli kılmaya yarayacak uç kutusundan eser olmayan iki adet kurşun kalem; üç adet, ama üçünün de tükenmezi çoktan tükenmiş tükenmez kalem, yılların eskitemediği 2 ataç (bigün lazım olucak kesin), saatimin kopan kayışının teki, bi de artık ne s.kime yarayacaksa bi tane demir rus parası. bizim 5 kuruşu düşün, onun rus versiyonu.
gündelik dilde pek sevip de sık kullandığımız bu tamlamaların kesiştiği kavşakta "insanlık" yazıyor. kötü olan; trafik ışıkları, ehliyeti bile olmayan kimilerine inatla yeşili yakıyorken, kimisine de habire kırmızı uzunca bir süredir. yol isteyenlere kesilen trafik cezalarına bakılınca, yol verileceklerin plakalarının 'özel plaka' olduğu anlaşılıyor.
kimi zamanlar bazı 'teknik' sorunlar nedeniyle trafik lambalarının çalışmadığı anlar da oluyor. olsun. trafik polisleri var bu ülkenin; saçma salak bir 'düzen'i, hoşuna gitmediğinin sadece ehliyetini iptal etmekle yetinmeyen, bizatihi kendisini yaya olarak trafikten men edebilecek kadar mahir polisleri… başlarında duran posbıyığın ise haşmetinden sual olunmaz maşallah.
insanlık diye başlayıp, kalemlik, trafik polisi, posbıyık üzerinden ülke ama en çok da sistem gerçeğine varmayı hedefleyen bu yazıyı buraya kadar okuyup da celalettin cerrah şahsında simgeleşen insanlık açısından sorunlu bir zihniyetin, sadece 'münferit vaka'lardan kaynaklandığını, aslında mesela bu bireysel hataların sahiplerinin istifası yahut tasfiyesi halinde ortalığın mis olacağını düşünenlere, sorunun kişilerde değil sistemin kendisinde olduğu gerçeğinin üzerinden atlayıp bu duaya amin demeyi aklına vicdanına sığdırabilenlere, kalemliğimdeki 2 ataçtan birini hediye etmeye hazırım ben... belki bir şeyi tuttururlar.
insanlık mı?.. bana sorarsan kırmızıda geçmektir bazen.
