seçilenler ve seçmeseniz de yaşananlardan oluşur kişisel serüvenler; seçilmeyenler seçilenlerden daha kıymetsiz değildir. üstelik kimi kez seçtiğiniz, iyice planladığınız, sonucunu öngördüğünüz deneyimler hiç te planlamadığınız, öngörmediğiniz derecede şeyler öğretir insana. hayat öngörmediği biçimde biçimlendirir insanı. sonuçta olacağınız insanı baştan bilemeyeceğiniz gibi, her şey bittiğinde sandığınız kişi bile olmayabilirsiniz.
yaşananlar, daha iyi bilen, daha yetkin biri yapmaz insanı her seferinde. hatta bazen öyle şeyler gelir ki insanın başına, eskisine oranla daha acemi bile durabilirsiniz hayatta. susmayı daha çok isteyebilirsiniz, konuşmayı daha az 'becerirsiniz'. bu kötü müdür? sanmam. çünkü susmanın, becerememenin efendilikten kaynaklandığı zamanlar da vardır. hayat öyle şeyler gösterebilir ki insana, daha yetkin, daha bilen biri olarak durmaktansa "bilmiyorum" demenin doğru olacağını bir yerlerinizde hissedersiniz işte.
