badem bıyıkları küçük küçük terler onun. misler gibi misvak kokan ağzı buruk, nefti renk kumaş pantolunun pilesi utangaç, kolormatik gözlüğünün altından uzun kirpikleri iki kere kıpraşır o an. başı yavaş yavaş önüne iner sonra. hay allah, çıplak ayak bilekleriyle göz göz gelir, abdest aldıktan sonra çoraplarını giymeyi nasıl da unutmuştur, aksilik... başını kaldırsa kadınla göz göze gelip abdesti hepten bozulacak, işte o an arafın ne olduğunu anlar. çünkü abdest zaten bozulmuş, bunları düşünmemeye çalıştıkça pipisi şişmeye başlamıştır. ''imtihandan geçiyorum'' diye haykırır içinden koşarak vakfın hamamına doğru yol alırken... istemeden attırmış, gündüz gündüz kamyon devirmiştir işte, utanır kendinden...
not: yazarken farkettim de, böyle bir kahraman olamayacak kadar saçma galiba bence de. hehehh. ya da yazmaya değmeyecek kadar saçma diyelim en iyisi.