eline geçen her fırsatta, türkiye'nin geleceğini nükleer enerjinin kurtarabileceğini savunmuştur.
bu konuda en önemli dayanağı, güçlenmeye başlayan rusya, çin ve japonya'dır. attila ilhan, bütün kaleler zaptedilmedi adlı kitapta-ki aslında bu bir ceviz kabuğu röpörtajıdır-, dünyanın merkezinin ingiltere-amerika-fransa üçgeninden, dosdoğru doğuya, mahşerin 4 atlısına rusya, çin, japonya ve iran'a kaydığını anlatır. bu nedenle türkiye'nin doğuyla olan ilişkilerini şimdiden çok iyi tutması gerektiğini söyler. "demokrasi" denen yönetim şeklinin günümüz dünyasında geçerliliğini tamamen yitirdiğini, amerika'nın çökmüş ekonomi, kültür, sağlık sistemlerine bakarak açıklar.
onun büyüklüğünü anlamayan gençlerin dünyanın şu anki haline bakmasını öneririm. amerika dolar basmaya başlarken, rusya canı istediğinde doğalgazın fiyatını yükseltiyor, işine gelmezse kesiyor. sözde süper güç amerika iran'a "nükleer silah üretme!" diyor, ahmedinejad "sanane" diye cevap verebiliyor. dünyadaki tüm ucuz mallar 5 kuruşa çalıştırılan işçiler sayesinde çin halk cumhuriyeti'nden çıkıyor. amerika'nın en önemli araba markalarından chevrolet iflas ediyor, etiketi güney kore&japonya ortaklığındaki bir firma tarafından alınıyor, japon malı chevrolet'ler gerek amerika'da gerek türkiye'de peynir ekmek gibi satıyor. benim güzel insanım hala amerikan malı arabaya biniyor zannediyor, dünyanın en büyük borsasını-dow jones- dünyanın en önemli borsası zannediyor. "amerika isterse iran'a da girer, bize de girer" diyor, ama nükleer gücü ancak "20 30 sene önce çay içmeye korkardık." şeklinde biliyor. çin malları "ne alırsan 1 ytl'ci"lerde peynir ekmek gibi satıyor, 1 ytl'ye peluş ayı alıyor, çıkıp döviz bürosunun önünde "dolar da amma düşmüş" diye iç geçiriyor. yazık.
çok yazık...
