yaratmış Rab
seni, beni
sen benden,ben senden habersizken...
analar beklemiş dokuz ay,
babalar süt kaynasın diye tencerede
ter dökmüş senelerce...
çıkmışız beşikten
giymişiz önlükleri
belki de aynı anda söktük alfabeyi.
bilemezdik...
büyüdük...
tanıştık rüzgarlı bir şubat öğleninde
göz göze geldik,
kızardık...
sevdik,
gözümüzü üzerimizden ayırmaz olduk...
üzüldük,
gözlerimizi yere eğdik...
ağladık,
biribirimizin gözyaşını sildik
sıcacık ellerimizle...
eleleydik,
ayrılmazdık...
ayrıldık,
ellerimiz üşüdü...
hani üşümeyecektik,
hani sıcacık sevgiler pişirecektik yüreğimizde?
hani tencereyle kapaktık?
hani birbirimiz için yaratılmıştık?
