bir de hayatın içine giren nlp eğitimi filan görmüş hareketli tipler vardır. "medeni cesaret, heyyo, burdayım, ben olmasam bittiniz" türünden kelimelere sahiplik yapan bu yazarların ilgi odağı olmayı çok sevdikleri elbette "default" olarak kabul edilmiştir zaten. problem ise şu; "iticilik"in bir pozitif güç değil de acımaya sebebiyet veren bir kavram olduğunu anlamamaları. şahsen ben sol frame de kendini yukarıda tutmak için çabalayan bir tanesine tam da şu anlarda şahit olmaktayım.
peki ne yapalım? yani kişisel gelişim argümanlarıyla hareket edip sükunetin bulunduğu her ortamı mahveden ve entelektüel bir çabadan ziyade içi boş laflar yığınıyla literatürü çöplüğe çeviren bu tarz trollere karşı nasıl bir mücadele yürütelim? söz gelimi peygamberin "az ve öz konuşmak" konulu hadis-i şeriflerden mi bahsedelim? hayır hayır, ben bu bakteri türünün buna bağışıklık kazandığını görebiliyorum.
yine de merak ediyorum, kalıcı ve sağlam bir ilerleme sağlamak yerine aynı cumhuriyetin ilk yıllarında yapıldığı gibi şekilsel ve anlamsız anlık parlamalarla nereye varabilirsiniz? saygın bir kalem olmak yerine "oray eğin" rolünü oynamanızın manası nedir allah aşkına? size ne kazandırabilir, söz gelimi kepaze olmaktan başka?
rollerinizi iyi belirleyin. insan olmanın güzelliğini basit şeylere değişmeyin!
