number 1 fmsayesinde (kendilerine buradan teşekkür ediyorum) tam gün şarkılarını dinleyerek kendimce taziyede bulunduğum müteveffa.
80 kuşağı erkeği sana soruyorum : kaçınız moonwalk denedi de sıçmadı ergenliğinde?
onunla büyüdüm.
günümüzün mikrodalga fırını büyüklüğündeki walkmanimde onun şarkıları ve kusursuz vokali eşliğinde inönü standında konserler veriyordum hayalimde ve bu sefer moonwalk yaparken sıçmıyordum. tüm sahneyi turluyordum, hatta hep moonwalk yürüyordum.
bugün uzun zamandır dinlemediğim şarkılarını dinlediğimde tekrar ikrar ettim ki o bir kült, bir efsane. iyi bir müzik dinleyecisi olarak kabul ettiğim kendimi, eşşşek gibi vokaliyle bir kez daha hayran bıraktı kendine.
oğlum adına üzüldüğüm şeyler var. evet belki yepyeni teknolojiler, imkanlar, uçan arabalar, çip şeklinde beyne takılan ansiklopediler, kansere şurup ile tedavi gibi nimetleri görecek o. ben göremedim. ama o da benim kadar temiz göremeyecekti dünyayı, pazar günleri voltran keyfi yaşayamayacaktı, yediği balık çiftlik balığı değil özbe öz deniz balığı olacaktı...
ve artık maykıl'ın yeni albümünü de dinleyemeyecek. bir de bunun için üzülüyorum artık.
çocuk tacizcisi olmadığına inanıyorum demiyorum, olmadığını biliyordum.
müslüman olduğuna ise hep inanmak istedim, umut ettim.
hastalıkları, davaları vs. hakkında çıkan haberleri hep takip ettim, sorguladım. hep iyiye yordum.
seviyordum çünkü onu. müziğini seviyordum. şöhretin, reytingin, medyanın elinde oyuncak olmuş saf, iyi yürekli bir adam gibi geliyordu. hala da öyle gözümde.
