hoca gelir -ki o zamanlar öğretmendi yanlış hatırlamıyorsam adı- ''bugün sınav yapacağım'' çocuklar der;not defterini çıkartır,arka sıralardaki,müzik kulağından mahrum çocuklar olarak karnımıza bir ağrı saplanırdı.
allah'a bin bir dua ederdik ki sıra bize gelmesin diye ama biz ne kadar dua edersek,o kadar çabuk sıra bize gelirdi.
kırk kişinin önünde flütü üflerdik,ilk başta çıkan bir tiz sesle moral çöker,o coşkuyla titreyen eller hep yanış notları basar,arkadan gülüşürdü ortaokul platoniklerimiz...
şimdi görüyorum bazı,benden ne fazıl say,ne hüsnü şenlendirici oldu;ne de sizden bana yar...
