sabah işe giderken radyoda bir haber. michael jackson artık aramızda değil. inanılacak gibi değildi haber. bir an düşündüm. michael jackson ölebilir mi? çocukluğumuz boyunca onu demirden elbiseleri, beyaz dirseklerine kadar uzun eldivenleri, yüzündeki peçesi, şapkası; konserinde onu fırlatması, konserinde ağlayan hatta çıldıran kızlar, kırmızı halı üzerinde konser vermeye gittiği ülkenin askerleri eşliğinde konser alanına yürüyüşü ile gördük; hatırladık... çocukluğum geldi aklıma. gözlerim doldu, doldu... michael jacksonun gerçek olduğuna bile inanamazdım ki öldüğüne inanayım... moonwalker filmine gidişimi hatırlıyorum. her ne kadar tırt bir film olsa da onun bile büyüsü vardı. derken istanbul konserinde sahneye çıkışını... patlayan havai fişek ve bomba gibi sesler. lazerler. o zaman ilk defa gördüğümüz şeylerdi. o kadar inanılmazdı ki o zaman insanlar o gelen michael jackson değilmiş, dublörü gelmiş gibi dedikodular bile yaptılar. dedikodular onu Türkiyede de bulmuş demekki. garip. bütün bunların yanındaki olumsuzları saymıyorum; sayamıyorum. o iyi bir insandı. herkes hata yapar. belki de o da bir çok hata yaptı. onun gibi biri, o yoğunluğun içindeki biri sapkınlıklara bile girebiliyor. bunu çok ayrı değerlendirmek gerek. 3 adama şarkı çığıran bizim şarkıcılarımız bile ne hallere geliyor ilgi görünce. onun milyon dolarlarca hayır yapmış iyi bir insan olduğuna inanmak istiyorum. o çok iyi bir müzisyendi. o iyi bir dansçıydı. o sadece popçu değildi. rockçı, bluescu, soulcu, fusioncuydu michael jackson. 50 yılda bir gelen megastarların sonuncusu ve belki de en büyüğü. rest in peace. allah rahmet eylesin. senin müziğin ve karizmatik, inanılmaz şahsiyetin, müthiş dansların asla unutulamaz.sen öldün ama geride mükemmel ve her dinlediğimde çocukluğumu,geçmişi ve senin ne özel bir sanatçı olduğunu hep anacağım. işte michael jackson benim için budur.
(bkz: #5475302)
