1868-1878 yılları arasında ispanyol egemenliğine karşı yürütülen, küba'da sömürgeciliğe karşı oluşan ilk ciddi direniş hareketidir.
Bu dönemde temsil haklarından yoksun bulunan, ağır vergiler altında ezilen kübalılar, latin amerika'nın geneline hakim olan bağımsızlık havasının da etkisiyle, zengin bir toprak sahibi olan Carlos Manuel de Céspedes del Castillo önderliğinde doğu eyaletlerinde bir araya geldiler ve önderleri tarafından kaleme alınan bağımsızlık bildirgesi "el grito de jara" (jara çığlığı) çerçevesinde direnişe geçtiler.sağlam temellerden ve özellikle de dış destekten yoksun olan ayaklanma, uzun sürmesine karşın, 1876 yılında ayaklanmaya karşı ispanya'dan yollanan general arsenio martinez campos'un adaya gelişi sonrasında iyice zayıfladı. ayaklananlar 1878 yılında zanjon sözleşmesinin imzalanmasıyla ateşkesi kabul ettiler, kazanımları ise bazı siyasal yeniliklerin yapılacağına dair verilen sözlerden ve bir genel af çıkarmasından ibaretti.Adanın siyasal gidişatı üzerinde etkili olan af niteliğindeki düzenlemelerin ilki budur.
