millietçilikle, kemalistlikle, anti militaristlikle alakasız kendi halinde öz, karadenizli, samimi ve yumuşak siyasi düşünceleri olan enfes bir adam olan, halkın adamı olan kazım koyuncu'yu seven ve bu ilintide siyasi olarak farklılıklar gösteren insanların halk düşmanı olarak gösterildiği durumdan müzdarip insanlardır.
kazım koyuncu'dan önce şöyle bir şey diyelim,
pink floyd hede hödödür desem kalkıp yüzlerce yazar başlığı doldurur. sen hiç onu bunu şunu dinledin mi? diyerekten. çemkirirler. bilirler mi david gilmour ateistin önde gidenidir. bilse de bilmese de farketmez ki. o adam dünyaya mal olmuş bir sanatçıdır. onun sanatını sever allah'a inanan insanlar da. asla nefret etmezler ateist olduğu için. ateist olduğu için ondan nefret eden insanlar zaten konunun dışında kalan simulasyon ögeleridir.
kazım koyuncu'ya gelelim. kendisi tam bir demokrat ve savaşçıydı. bunun doğrultusunda ondan nefret eden adam zaten dinlemezdi. kendisine, ideolojisine yakın diye bir sanatçıyı sevmek zaten sanata hakarettir geri zekalı arkadaşım.
şöyle de bir şey var, "küçük beyinler kişileri konuşur." kazım koyuncu'yu değil sanatını konuşalım. ağabeyliğini konuşalım. onu ideolojileri yüzünden seven veya sevmeyenleri değil, "ben seni sevduğumi"yi konuşalım. götün yer mi bunları hakkında fikir teatisinde bulunmaya? "asimilasyon" cart curt. hasiktir git.
