anlamsız ve işe yaramaz bir ağız dolusu kelimenin birbirine çorba olduğu dakikalar. susamış çocuk, üstelik karnı da aç. yine de ona uzanmayan eller yarını anlatmaya da o kadar uzaklar. ne zamanı tanımlayabilirler gözümde ne de tasvir edilmeye değerler. savaşın sesi olmak elbet bir mümin'e yakışmaz, bilirim. peki savaşın sesini hakim kılanlara susmak neden?
dilinizi mi yuttunuz ey tek allah'a inananlar!
yoksa cenneti mi garantilediniz ki bu umursamazlık yüzlerinizde hakim? yalan mı söylediniz, söylemekten mi korktunuz doğruları? hangi çocuğun telaşesine ortak oldunuz bugün? hiç? daha farklısını bekleyen de yoktu zaten.
ırk sosuna batırın kalemlerinizi, türkleri öldürün, kürtleri ezin, vaktiniz kalırsa vurun ermenileri! ne "insan" kavramına takılın ne de takın söylediklerimi! tarihe meze olun, yazdıklarınızı insan olmayanlara satarak kazanın geleceğinizi. tabi buna kazanmak diyebilirseniz?
