nutkum tutuldu. durulan rüzgara el kol işareti yapan bir çocuğu izliyorum. kayboldu az önce ama annesi kısa bir arayışın sonunda çocuğu buldu. şimdi parkta oynuyor, kaydıraklardan filan kayıyor, salıncağa biniyor, falan filan.
işte benim anlamadığım ne biliyor musunuz? bu çocuğun ermeni çocuğu olduğunda hayatı boyunca göreceği tepkilerle türk çocuğu olduğunda ya da kürt çocuğu olduğunda göreceği tepkilerin farklı olması. sahi sonuç itibariyle bir çocuk olan bu insana neden birbirinden çok daha farklı tepkiler ve imkanlar sunulur? sanırım soru sordukça cevap bulmam da o kadar imkansız hale geliyor...
aslında cevap tek, ben soruları ne kadar farklı şekillerde sorsam da.
zulüm...
işte bu yüzden yunus'un duası çok önemlidir. çünkü o "kimseye zulmetmedim, ben aslında kendine zulmedenlerden oldum." der. o anlamıştır, zulmün eninde sonunda yapan kişiye yapıldığını çok iyi anlamıştır, rabbine böyle dua edip, o duayla kurtuluşa ermiştir.
