aslında bunun iki farklı çeşidi var diye biliyorum. evet var. çünkü ikisini de ayrı ayrı görüp tadabilme fırsatım olmuştu vakti zamanında. biri fasulyeye benzemekte, diğeri ise hiç benzememekte. tabii ki benim favorim benzemeyen.
böyle ince incedir, yeşilin koyu tonları hakimdir üzerinde. deniz yosunu da diyebiliriz. lakin yosun dediğime aldanıp dudaklarınızı kıvırmayasanız sakın.
kendisi ile baş başa kaldığım ilk yer cunda adası idi. sıcak mı sıcak bir günün ardından akşam yemeği adına odadan çıkıp yemek yenilecek mekana doğru giderken solda bulunan günün spesiyalleri kısmında gözüme ilişivermişti. tabii daha önceden bilmiyordum bu börülce denilen yenilesi lezzeti. her neyse...
yemek servisi esnasında gelenler gidenler derken önüme konulan spagettinin bitkisel versiyonuna yani yeşilin koyusundan izler taşıyan bu güzelliğe; '' ustam bu ne?'' diyerek çıkışıverdim. hemen börülce demeler, bu özel bir şeydir efendim demeler, muhakkak denemelisiniz demeler derken ''ee haydi bir deneyeyim o zaman'' dedim. ''ımmm pek güzelmiş yahu'' deyip lezzetiyle beni mutlu edebilen bu organik bitki o gün bugündür yaz dönemlerinde oralara gitme sebebim oldu.
ege'nin zeytin yağı ile harmanlanmış börülce yemek muhteşemdi.
