efenim sen bilir misin 900 yılında bir türk genci evlenmek istediğini babasına nasıl söylerdi? bilmiyorsan ben söyleyeyim:
baba: ey oğul, oğuz boylarında ne gördün?
oğul: ne göreyim baba. oğlu olan evermiş, kızı olan göçermiş.
sizden ne haber?
eğer mesele bir milletin kendisiyle gurur duymasına gelirse iş burada komediye döner. ben 14 devlet kurmuşum, çin seddinden viyanaya kadar kahramanlığım konuşulur. senin atalarınla da çok uzun süre münasebetim olmuş. yavuz dönemine bak hiç bir şey bilmiyorsan. idris-i bitlisi kimdir bir oku öğren. övünüyorsan çapulcular takımı pkk ile değil doğru düzgün adamlarınla övün.
taktir ediyorum tabii senin kafayı... böyle bir tarihi bu kadar hızlı kotarmak, böyle kolaj bir geçmiş yazmak da bir başarıdır. ama hazır olup bitenler varken bu uydurma niye?
herkes atasını-dedesini sever. bu çok doğal. ama gerçekçi ol.
bana kızgınsın. olabilir. belki haklı yanların da vardır. herkes hata yapar. sen hatalara bakarsan kimseyle anlaşamazsın. ama bakıyorum da sizi katleden ermenilerin hatalarını affedivermişsiniz. aferin, aferin de beni niye affetmiyorsun?
ben senin dedelerinle de gayet iyi geçinmişim. bir aborjin örneği gibi sayın %80 azalmamışsa bana ancak teşekkür etmen gerekir. tabii şeytan ne yapar, bir çiçek bahçesinde solmuş olan çiçeğe baktırır. ben günahıyla sevabıyla kürtleri severim. herkes hata yapar ve senin gibi bölücü parlak zekalılar bilmelidir ki kürtlerin bir geleceği varsa ancak türklerle beraber olacaktır.
islamla birlikte bu bütünleşme kaynaştıkça ve güçlendikçe sen yırtacak yerin kalmadığı için hafiften uzayacaksın. sen cehenneme dökülürken uzun zamandır müslüman olan ve müslümanlığı övünç kaynağı bilmiş kürtler atalarıyla birlikte kol kola cennete girecek.
haydi güle güle.
edit: gerçekler her zaman sizin istediğiniz gibi olmayabilir. hazmedin.
