türkiye' de üretilen ürünlerin gerçek değerinde satılamaması bu gerçeğin bir göstergesidir. özellikle tarım ürünleri. örneğin bir domates üreticisi 5 kg domatese 1 adet (paket değil, adet) marlboro sigarası alabilir. bir paket alması için kaç kg satması gerekir? şaka değil gerçek. domatesin tarladan çıkış fiyatı geçen yıl 6-7-8 kuruştu.
bir de şu var:
gelişmiş ülkeler bize mal satarken; kardeşim bu malın ederi bu (pahalı), ama sen bunu almaya mecbursun. ihtiyacın var.
biden mal alırken; kardeşim bu malın ederi bu (ucuz), ama sen bunu satmaya mecbursun. ben almazsam başka nereye satabilirsin?
diyor.
ha gelişmiş ülke olsaydık;
topraklarımızı satmazdık. özelleştirmelerde peşkeş çekmezdik.
ekonomimiz iyi olurdu, halkımız zengin ve refah bir yaşam sürerdi.
asgari ücret diye bir şey olmazdı.
bir memur veya işçi, ay sonunu nasıl getiririm diye düşünmezdi.
fabrikalarımız varmış. kimin fabrikası? % 80 i yabancı sermaye. satılmayan bir tek anamız kaldı. onu da alıp gideceğiz belki de.
şu ülkenin zenginlerine bir bakın. medyasına, sanayisine. hepsi yahudi, mason, hıristiyan. kimiz ki biz?
gelişmiş ülke olsaydık;
demokrasi tıkırında işlerdi. türk- kürt- laz- çerkez, alevi- sunni ayrımı olmazdı. beyinlerimiz de gelişmiş olurdu. bilinçli olurduk. bizi bize düşüremezlerdi, bizi bize kırdıramazlardı. özgürlüklerimizin sınırlarını da bilirdik. bir tavuk yüzünden adam öldürmezdik.
gelişmiş ülke olsaydık;
amerika abimiz, ab ablamız olmazdı. onlara itaat edeceğimize az biraz dünyada sözü geçen bir ülke olurduk.
gelişmiş ülke olsaydık;
köy yolları bile asfalt olurdu. yollarımızda yama olmazdı. her köyde kasabada kanalizasyon şebekesi olurdu. halen kanalizasyon şebekesi olmayan bir sürü tatil beldesi var. hatta bunları duyunca şaşırırsınız. vidanjörle iş hallediyorlar.
gelişmiş ülke olsaydık;
belediyeler borç içinde yüzmezdi, beldelerini tertemiz tutarlardı. işçilerinin ücretlerini bekletmeden verirlerdi.
uzatmayalım:
gelişmiş ülke olsaydık;
bu ülke cennet olurdu. dünyanın en güzel memleketi olurdu.
