öğlen yemeğinde salata bar'dan aldığım kısır, öğleden sonrası toplantılarında içilen kahveleri emmiş ve genleştikçe genleşmişti. apartmana koşarak girdim. niyetim bir an önce evime ulaşmaktı. asansörde, artık dayanamadım ve bıraktım.
asansör inmem gereken kata geldiğinde, kapı açıldı. karşımda, katımıza yeni taşınan süpersonik kız duruyordu. asansörden tıpkı sis makinasının bastığı sisin arasından çıkan pop şarkıcısı gibi çıktım. görünmeyen sis bulutu asansörün her yerindeydi. "iyi akşamlar" dedim, "iyi akşamlar" dedi. kafasına sert bir cisimle vursam, bayılsa, ama o asansöre binmese diye düşündüm, yolundan çekilmemi bekliyordu. direndim, terledim, ama sosyal kurallar yolundan çekilmemi gerektiriyordu. uyarmak istedim onu, asansöre binerken. uyaramadım.
asansör aşağıya inerken, ona ve olası yaşanacaklara veda ettim.
