atatürk, hilafeti kaldırırken, dini birilerinin tekelinden çıkarmayı, insanları dini sömürgüden kurtarabilmeyi amaçlamıştır. bunun nedenini günümüzde gayet açık ve net görebiliriz. atatürk, birilerinin dediğinin aksine asla din düşmanı değildir. dinin, islamiyetin emrettiği gibi, sadece kul ile allah arasında yaşanması gereken bir olgu olarak kalması için bu şekilde davranmıştır. dini sömürüye ve dinin ne kadar hassas bir olgu olduğuna, cumhuriyetin kuruluş yıllarında ve hilafetin kaldırılması esnasında rast geliriz."din elden gidiyor" çığırtkanlığıyla yapılan ayaklanmalar, aslında atatürk karşıtı hareketlerdir ve insanlar dini sömürüyle galeyana getirilmek istenmiştir.
atatürk, laikliği getirirken, dinin kimsenin tekeline girmemesini, din alet edilerek siyaset yapılmamasını amaçlamıştır. bunun ne kadar tehlikeli bir olay olduğunu, toplumun ve devletin bundan nasıl büyük bir zarar göreceğini kendisi bizzat tecrübe etmiştir. bunu yaparken kendisi bolşeviklikle ve din düşmanlığı ile suçlanmıştır. ancak kendisi daima din ve vicdan özgürlüğünü savunmuş, kimseyi dini, ırkı, inancı ile yargılamamıştır.
ancak günümüzde dahi atatürk, radikal dinci diye tabir ettiğimiz kesim tarafından "deccal"olarak adlandırılmakta, bir çok şeyh, müridlerine atatürk'ü bir düşman olarak anlatmaktadır.
bugün bile açık ve net olarak görebilmekteyiz ki, dinin siyasallaştırılması, belirli bir kesimin tekeline hapsolması, toplumumuza ne kadar zarar vermektedir. dini duygularla oynayıp, din temelli siyaset yaparaktan ülke büyük bir çıkmaza ve iç çatışmaya sürüklenmektedir. insanlar sokaklara dökülüp mitingler düzenlemektedir. "tehlikenin farkında mısınız?" sloganı, rejimin tehlike altına girdiğinden çok, ülkenin din sömürüsü ile nasıl bir sorunla karşı karşıya kalacağını anlatmak olarak algılanmalıdır. bu millet, 751 senesinde islamiyet ile tanışmış, ve o günden beri bu dine inanmaktadır. ve asla da bir zarar görmemiştir. asıl tehlike, islamiyete inanmak değil, onu yanlış yorumlamaktır. yıllarca bölünmek istenen bu ülke, şu anda dini tekeline almış ve sömürmeye başlamış bir kaç kişi tarafından hızla iç çatışma ve bölünmeye doğru götürülmektedir. insanların dini duyguları ile oynamak, onları dinen sömürmek en büyük dinsizliktir. asıl tehlikenin bu olduğunun lütfen farkına varalım. 1071'den beri bu topraklarda kimse kimseyi dininden veya inancından ötürü yargılamadı. ne bir iç çatışma yaşandı, ne de bir bölücülük hareketi. kaldı ki ispanya'dan ve diğer avrupa ülkelerinden sürülen sefarad yahudilerine bile kucak açtı bu millet.
