Sevgilim,
Beni şehrime uğurlayıp evine döndüğün zaman kokumu duyarsın, odana sinmiştir, eşyaların ben kokar. Sanki hala köşede durur valizim, pijamalarım yatağının üzerinde gibi...
Ev sessiz gelir sana, bizi görürsün her köşede. Peşinden dolanırım odalar arasında, başımı banyonun kapısına vururum, mutfakta kahve yaparım sana bol şekerli, ayna karşısında şımarırım hayal edersen beni.
Ev sonraları sıkıcı gelir, belki dışarı atmak isteyebilirsin kendini, anlarım. Peşinden gelirim küçük kedi yavrusu gibi, ışıkları söndürüp evden çıktığın için korkmuşum belli.
Uykun gelir gecenin koynuna sokulursun, hep aynı soruyu tekrarlarım sen uyumadan önce "hiç üşümez misin sen?"
Sabah uyandığında ben kokar için, kötü başlarsın güne sesimi duymak için aradığında duyguların yıpranmış, ben kokmuş sözlerin.
Senin payına hep metanet düşer, giderken de uğurlarken de gözü yaşlanmayan olursun, geride bıraktığımı özler, geride bıraktığıma dönerim, gidiş gelişler arasında; vedaların tadı yok! Vedalar ağır kokar! bir şehre veda; sevgiliye veda...
