askerliğe özendirmekten çok askerlikten soğutan ve savaşın çok saçma ve gereksiz birşey olduğunu vurgulayan bir filmdir.düşünün bir kere,dünyanın en gelişmiş ordusunda en sert eğitimi alıp büyük bir gazla savaşa gönderiliyorsunuz.ama hiçbir şey size anlatıldığı gibi çıkmıyor.çölün ortasında bedevilerden daha aciz bir şekilde aylar boyunca kavrulup üstünüzden geçen uçakları izliyor ve yanan petrol kuyularının önünde "ben ne arıyorum burda" diyerek yere çöküyorsunuz.bir yandan geride bıraktıklarınız aklınıza geliyor,sevgilinizi kimlerin becerdiğini* düşünüp sinir krizleri geçiriyorsunuz.iki kişi çölün ortasında özel göreve çıkıyor,bu sırada kayboluyor ve bir kişi bile öldüremeden savaşın bittiğini hatta askerlerin kutlamaya başladığını görüp aptal yerine konduğunuzu anlıyorsunuz.en iyi bildiğiniz,size en iyi öğretilen işte bile bir bok yapamadığınızı farkediyor ve ruhsal çöküntü yaşıyorsunuz.bu kadar mesajı alamayıp da hala klişe amerikan menşeili komplo teorileri yürütmek ve hatta iğrenç ötesi,ucuz topgun filmine benzetmek için nasıl bir bakış açısıyla filmin izlendiğini merak ediyorum doğrusu.
