ülkenin en hassas olduğu noktası olan dinden bahsedip, üstelik ülkesini sevdiğini defalarca dile getirmesine rağmen amerika'da yaşayan, kendi kanalında yoktan yere gerçekten inandığı için ağlamadığına şahit olan, inancın göstermelik değil uygulanabilir olduğunu bilen insanlardır. bunun adı düşmanlık değil farkındalık olmalıdır. bu ülkede müslümanlığın veya cumhuriyetçiliğin iki ayrı kulvarda olması ne kadar saçma sapansa, müslümanlığın fethullah gülen'in kitaplarını okumaktan geçeceğine inanmakta o kadar gülünçtür. kitaplarının okunmaması cumhuriyetçi anlayıştan çok halkın inanmayışıdır. ülkede fethullah gülen'e inananlar çoktur elbette. ama bunu yapan fethullah gülen değil, onun açtığı okullara gidenlerin beyinlerinin yıkanmasıdır. daha sonra onlarda büyüyüp çocuklarını o okullara gönderirler. bu bir kısır döngüdür. baş kapatıp başka bir yerlerini açacak olan insana ben müslüman demem. baş kapatıp ellerinde oje, yüzünde bir ton makyajla dolaşacaksa ben buna da müslüman demem. din bu kadar basit değildir. bu adam amerikan vatandaşıdır. bu adam insanların dinini kullanarak ağlayan bir adamdır. biraz silkelenmeli ve artık bu balık hafızamızdan kurtulmalıyız.
