bir güneş daha devirdim bugün,
bir gün daha bitirdim.
tıpkı binlercesine yürüdüğüm gibi,
bir karanlığa daha usul adımlarla yaklaştım.
her adımım o'na yaklaşıyor,
her nefesim o'nda yankılanıyor sanki...
allahu ekber!!!
diyor, sabah ezanını dillendiren hoca,
allah büyüktür!
kendisi gibi, şerri de büyüktür!
allah korkusu ile içleri kavrulmuş kullarının şerri daha büyüktür.
azabından korkan insanlar, allah'ı üzdü diye öfkelendiler.
öfkeyi akıtmak için taşladılar, yüzlerce insanı,
binlerce insanı... öldürene kadar!
savaşlarda, en öndeki canilerden duydum ben bu sesi...
allah'ın kulları, o'nun askerleri,
cennete gidebilmek için öyle bir hevesla koşuyorlardı ki düşmanın içine,
"işte bu bizim dinimiz! bizim allah'ımız, o en büyüktür ve biz o'nun kulları
canınızı almaya, kanınızı akıtmaya geldik!"
allah yolunda ölünür ve öldürülür! ne güzel şeydir! öyle değil mi peygamber?!
sen öyle dedin milyarlarca insana!
peki, hangi allah söylesene?
en çok dua kabul eden mi? en çok seven mi?
en güçlü olan mı? cenneti en güzel, cehennemi en azap dolu olan mı?
yoksa dünyadaki yaşamı, en acısız, kedersiz, adaletli ve yaşanabilen kılan mı?
senin allah'ın ne yazık ki bunları başaramıyor! beceriksiz!
