meyveli pastaya aşık olmak gibi bir şey. yüzeyel yaklaştım tabii, aslında daha çok iftar vakti suya aşık olduğun için suyu içememene benziyor. ama -belki de bella'nın çilekli şampuanından etkilendim- aklıma hep meyveli pasta geliyor. tatlı krizindesin, dolapta duruyor, çıkarıp çıkarıp bakıyor, o tatlı vanilya ve çilek kokusunu içine çekiyorsun. ama aşıksın pastaya, ne sen yiyebilirsin, ne başka birinin yemesine müsaade edebilirsin. bu yüzden yapman gereken her şeyi boşlayıp mutfak nöbeti tutuyorsun. işin acıklı yanı pastanın ömrü bir kaç gün, onu ne kadar korursan koru bozulup gitmesini engelleyemezsin. veya belki dondurursun, eh o zaman da tekrar çözemezsin herhalde.
