aşk da sevgi de kıskançlık gerektirir. insan sevdiği her şeyi kıskanır. küçükken annesini/babasını, oyuncaklarını, arkadaşlarını kıskanır insan. hep kendisini özel hissetmek ister o kişiler için. büyüdüğünde ve aşık olduğunda bu sefer sevdiceğini kıskanır. bu gayet doğaldır ve olması gereken asıl durum budur. kıskanmayan sevgili yoktur. kıskançlığı rahatsız edicek noktaya taşımak istemeyen sevgili vardır belki. zira kıskanmak güzel bir duygudur. kıskanmak, kısıtlamalar, yasaklamalar getirmek demek de değildir. kıskanmanın ötesi psikopatlığa girer. işte bir sevgili ya kıskançtır ve kıskanır ya da psikopattır ve kısıtlamalar getirerek kıskandığını gösterdiğini zanneder.
