2009 model beyaz bmw'nin içinde 5 kişiydik. 4 manken görünümlü concon kız, 4 tek parça mini elbise, 8 adet yüksek topuklu açık ayakkabı ve de ben, bostancı'dan ortaköye doğru gitmekteydik. yüksek sesli mydonose fm, ve elimdeki kaçıncısı olduğunu bilmediğim bira; neden oradaydım, kader beni o arabanın içine nasıl düşürmüştü, gibi sorgulamalarda bulunmamı engelliyordu. tek bildiğim conkızlardan birinin arkadaşım olduğu, diğerlerinin ise onun arkadaşları olduğuydu.
her ne kadar dış görünümleri benzese de, her bir conkız, kendine has özelliklere sahipti;
arabayı kullanan delikanlı conkız; futbol maçlarında, top oyundan çıktığında seyircilerin arasında zoom yapılan erkek gibi kızlardandı, bir yandan arabayı kullanıyor, bir yandan gecenin organizasyonunu yapıyordu, bir sürü abisi vardı, ve onlarla konuşup girilecek yerlerin kapılarından rezervasyonlar yapıyor, telefon konuşması bittiği an, müziğin sesini açıyordu, oturduğum yerden göremiyordum ama, muhtemelen vites kolunda da bir tespih vardı.
ön koltukta oturan masum conkız, içki kullanmıyordu, saftı azıcık ve çok güzel gözleri vardı, eğer bakışlarında birazcık anlam olsa uğruna dünya savaşları çıkardı, lakin doğada bir denge vardı. o gözlerle , çok zeki olmamalıydı, yoksa ölümcül olabilirdi. arabanın çocuğuydu o, diğer conkızlarda onun üstüne titriyor, aman üzülmesin, aman gücenmesin diye uğraşıyordu. zira o kocaman gözleri ile ağlarsa, istanbul venedik'e dönebilirdi. yazık ona, sadece dans etmeyi çok seviyordu, o yüzden bu arabadaydı.
arka sol tarafta, part time conkız oturuyordu. gündüzleri concon değildi, hatta oldukça hanım ve de düzgün bir kız olduğu belliydi, lakin akşamları dışarı çıkmayı seviyordu ve bunu yaparken arkadaşları gibi gözükmek istiyordu. concon olunmaz concon doğulurdu, bu kuralı değiştiremeyeceğini bilmiyordu. kimse de onu uyarmamıştı. "kızım bak bu gittiğin yol, yol değil" dememişti. her hanım kız gibi muhtemelen serseri mayın bir tikican'a aşık olacaktı. uyarmak istedim, ama yerimi ve haddimi bildim. zaten müziğin sesi çok yüksekti.
arka ortada, arkadaşım olan cesur conkız oturuyordu, sonradan ama sağlam bir conkız olmuştu, ilerleyen yıllarla artık yanlızlaşmış ve sıkılmış her insan gibi, bir yerlere tutunma ve eğlenme telaşıyla, kendini bu konumda bulmuş, lakin "eskinin rock"'çısı cesaretini üstünden atamamıştı. cesur conkız, sürekli çılgın fikirler ortaya atan, etrafında yanlış gördüğü şeylere anında müdehale eden, kendisine yılışan erkeklere küfür edebilen, harekete geçmeden pek düşünmeyen tehlikeli bir kızdı. tehikeli kızları severdim, zira tehlikeli kızlar iyi rakı içerlerdi.
arka sağ tarafta, zaten ben vardım, olanca düzlüğümle oradaydım, hakkımda söylenecek tek şey conkız olmadığımdı, tikican'da değildim, o gece ben, arabanın cama yapıştırılmış peluş garfield'iydim. ortamdan rahatsız beni tek keyiflendiren, yanımızda ki arabaların içindeki adamların, bana attıkları nefret dolu bakışlardı. kız arkadaşlarının bile kıskanmadığı biri olarak, kıskanılmak hoşuma gitmişti. 30 yaşına gelmiş, kıskanılan erkek olmuştum. aferindi bana.
görülen et oranının, görülmeyen et oranından fazla olduğu kasap aracında 4 conkız ve bir peluş garfield, bostancı'dan, ortaköy'e gidiyorduk. umutluyduk.
