Kendi çocukluğunuzun çok daha özel olduğunu anlamanıza sebep olan durumdur. Bizim zamanımızda böylemiydi? NE bilgisayar, ne playstation vardı. En fazla atarisi olan çocuk ki o da mahallenin cristiano ronaldosuydu. Bilyeler, kuş lastikleri, mahalle maçları, başka mahallenin çocukları ile kavgalar, arkadaşlar yine yeni şeyler keşfetme durumları.. bizim çocukluğumuz ne böyle yozlaşmıştı, ne de bu kadar sandalye, masa başında geçti. Harbiden bu çocuklar bana kendi çocukluğumun ne kadar özel ve özlenilir olduğunu hatırlatıyor.
