gece üç gibiydi, uykumdan terle uyandım. sadece ben vardım bide o! internetin ucundan bakayım dedim, yapamadım. uykusuzluktan zonklayan kafam bi yana; gitgide ağırlaşan göz kapaklarım uyumamı işaret ederken ben kalktım. ter benle geldi! internetin başına otrudum, o malum siteyi açtım, o malum kişinin, o malum fotoğrafına baktım. öptüm onun fotoğrafını. ter sessizdi, suskundu. baktım yancıma; dedim ne diyon la konuş. demedi bişi. içimden geçirdim; kendi ellerimle sildiğim bu adrese nasıl kendi ellerimle ulaşırdım; ter suskundu. korkuydu beni ondan uzaklaştıran. gitmesinden korktum tamammı lan! bu sefer ben gittim dedim tere; ter suskundu. içimde ne kalmıştı ondan geri; en çok koyan neydi? sevdiğin insan doya doya; onu uzun uzun koklayarak; onu uzun uzun sarmaya erişemediysen bu koyardı insana; fotoğrafını öpüp; canım diyordum; bi yerden de hayatıma sıçtı diyordum! ter suskun; sonra farkediyorum ki, oda kurumuş gitmiş; uğruna dünyayı yakarım dediğin anılar gibi. ter; sendemi lan ter! allahsız ter! yeter.
