insan toplum içinde her daim kendini frenler. gülme hadisesi uzadıkça frene basma aralıklar uzar. işte anlamsız hareketler o sosyal baskının anlıkta olsa kişi gündeminden düştüğü anlara denk gelir. kişi kendi olur. doğallık budur. ancak bu durum 'yüzde yüz doğal olmak yoksa iyi birşey değil mi?' sorusunu akla getirir.
