her konuya mutlaka en az bir anlatacağı olan yaşlı, beyaz sakallı, dedeli, gençli, güzelli, çirkinli, komşulu, züccaciyecili, kahraman hikaye benim!
lakin her sessizlik olduğunda bana baş vurulmasından artık çok sıkıldım. hele hele aynı kişinin gördüğü her farklı insana aynı ben i anlatmasından artık gına geldi. üstelik hep aynı yorum! insan biraz da duruma göre renkleri, mevsimi, kişi sayısını değiştirir. ben hep aynı olmaktan sıkıldım da sen aynı hikayeyi bilmem kaç kişiye anlatmaktan sıkılmadın ya helal olsun.
ha siz şimdi diyeceksiniz ki konular o kadar çeşitli, nerden biliyorsun hep aynı hikayeleri kullandığımızı diye? hadi lan ordan deyip bi tekme atarım oturduğum yerden. yaşına başına bakmadan anlattığın 47 hikayeye sahip olduğun için sürekli farklı insanlarla tanışmaya çabalamandan sıkılmadın mı evlat derim? evet evet yanlış duymadınız. sürekli arkadaş, çevre, tanıdık, elinde olsa ailesini değiştirecek insanlar bunlar. sırf cebindeki 47 hikayeyle idare etmeye çalışmaktan milyon tane tanıdıkları olur. üstelik her seferinde beni kullanır. işin kötüsü anlattığı adamın cebinde de aynı ben varım. böyle kısır döngü görmedim arkadaş. bu yumak, döndü döndü ve her şeye hikayesi varmış gibi görünen bu adamın laneti ben oldum. çünkü artık ne zaman beni anlatmaya kalksa karşıda ki aaa evet ben de buna benzer bir şey yaşamıştım diyip lafını baltayla böler oldu.
şimdi dua ediyorum. yeni biriyle tanışıp da beni huzurumdan etmesinler diye. artık bitmek istiyorum! çok yaşlandım be sözlük. yeter artık anlatmayın beni. bu hezeyanlarımı duyun diye de mahalle felsefecisinin klavyesini kullandım. hikayeler gibi büyülü olmasa da gerçekleri dile getirmek istedim.
