alışkanlığın vermiş olduğu mutluluk ile yaşayan insandır. yaşamamıştır, yaşanmamışlık vardır. kabuğunun içinde kalmıştır. kirlenmemiştir veya kirletmemiştir duygularını. görür elbet dışarıdan, sevgili olup mutlu olanları, imrenir içten.
acılarına yenilmiştir. hoşlandığına açıldığında reddedilmenin vereceği acı, hiç açılmayıp kendi halinde yaşamanın hafifliğine kurban gitmiştir. çoğu kişi bu acıyı yenip açılmadığına yerinirken, bu insan ise azıcık aşım kaygısız başım, zaten reddedilecektim, olması gereken de buydu diye düşünür, tasalanmaz.
bu durumda kişi geçmişine üzülmez, kafası rahat olur ve sevgilisi olmadığı halde mutlu olan bir insan olur.
