hayatın en acımasız taraflarından biridir. ortaokul yıllarıydı,yaz günlerinin en büyük heyecanı atari salonundan kovulana dek salonda boş-beleş takılmak ve büyüklerden kapılan parayı burda harcamaktı. sabahın köründe kahvaltı yapmadan gidilen salonda heyecanla jeton alınır, en yakın arkadaşlar beklenirdi. bir sürü oyun arasında seçim yapılır ve genelde street fighter seçilirdi. tak-tak çekmek için ken seçilir sırayla kan ter içinde rakipler elenir en son bison a gelinirdi. "lan şu oyunun sonunu göremiycem mi lan ben hiç?" feryadındaki genc bünyenin kafası sol arkadan gelen "abi geçiim mi?" sorusuyla karışır, ilk raundu mr bison densizine tek fiske vuramadan bitirir, ikinci raund başlarken kim olduğunu tanımadığı ufaklığa kahramanını "hadi göreyim seni" sözleriyle emanet ederdi. yanar döner hareketlerle gelen bison, ken i çarşamba pazarına ananas almaya gönderir ve bir oyunun ve jetonun daha atari salonuna kar olarak geçmesini sağlardı.
işte böyle acıklı bir olayın iki kahramanıydı abiee geçiim mi diyen çocuk ve bison.
