akşam işten eve gelirken, yemekten sonra bir karpuz tabağının etrafında aileyi toplayacak olan babanın yüzündeki mutluluktur. evet küçük şeylerden mutlu olabilme kavramına iyi bir örnektir. o karpuz tartılırken, babanın aklından hanımıyla oğluyla, kızıyla birlikte paylaşacakları müşterek anlar belirir. evin kapısından içeri girip de o karpz poşetini mutfağa bıraktığında, ailesini kenetleme hevesini göürsünüz gözlerinde.
