osmanlı denen yönetim bir şekilde gücü elinde bulunduruyordu ve bu gücü kullanarak hükümdarlığını devam ettiriyordu. bu gücün kaynağı adalet, ekonomi yada başka birşeydi ama güç vardı. bu yönetim zamanla kendi kendini yok ederek elindeki gücü kaybetti ve hükmettiği insanların yönetime bağlılığı da kayboldu.
hiçbir insandan körü körüne sebepsizce bağlılık istenemez. başta olmayı hak etmeyenleri başa taç yapmak akıl karı değildir. bugün türküm diye bas bas bağıranların çoğu amerika kültürü ve ekonomisinin altında zevkten dört köşe olurlar amerika üstlerinden su içmek yada tuvalete gitmek için kalktığı zaman üç paralık *rospu edesı ile çevresine caka satarlar. osmanlıya isyanlar da oldu bağlılıklar da oldu, türklerle birlikte adalet için hak için savaşanlarda oldu ihanet edenlerde oldu. türklerin içinde bu davaya ihanet edenler olduğu gibi kürtlerin içindede olmuştur elbet oran farklı olsada. ancak bugün burnumuzun dibinde daha büyük bir yangın var ve bir an önce müdahale edilmezse uğruna mücadele ettiğimiz tüm değerlerle birlikte hepimizi yok edecek. bizler sahnede oynatılan kuklalar gibi birbirimizi didiklemeye çalışırken kukla olduğumuzu unutuyoruz. önce ipler kesilmeli ve kendi ayaklarımız üstünde durmalıyız. o şunu yaptı bu bunu yaptı en sonraki iş. bugün sarılması gereken en büyük değer adalettir ve bu değeri yeşertebilmek için topyekün seferberlik gerektir.
sıkılmadıkmı hala kuklalıktan, bıkmadık mı artık birbirimize kemçirmekten!!!
