her sabah yaptığım gibi sigara almak için bakkala gittim. mahallemin biricik manyak bakkalı ile sabah sporu niyetine sabah sohbetine başladım. konular belirsizdi tabi. bir oradan bir buradan, mahalledeki konut fiyatlarından başlayıp mahalledeki rus kadınlarının hangi evlerde oturduğunu ve başından geçen ilginç olayları anlattı bana. birden laf her konuya bir hikayesi olan insana geldi.
bakkal bana "bak adamım, ben senin zannettiğin gibi biri değilim. her konuya bir hikayem yok ama her hikaye için bir konum olabilir" dedi. "ama bebeğim neden böyle diyorsun?" diyerek araya girmeme rağmen sakince sözüne devam etti: "Bunu anlatmak çok kolay. bunu anlamak için bana bakmalısın dostum. lütfen bana söyler misin eğer her konuya bir hikayem var olsaydı bu kadar çok sorunlu, sıkıntılı, hasta bir insan olur muydum? herkese anlatacak bir hikayem olsaydı kimseye acı çektirmez, kimseyi üzmezdim. hikayelerim olsaydı bunların olmasına izin vereceğimi mi sanıyorsun?"
bakkal bir an sustu ve gözlerini raflara dikti. lafı daha fazla uzatmamak için susmaya devam etti paramın üstünü verirken. işimin bittiğine kanaat getirdikten sonra bakkaldan ayrıldım. Tam o anda uzun saçlı ve sakallı bir adam gördüm sokakta. adam bu kadar dağınık göründüğüne göre belli ki sigarasızdır diye düşündüm. adama yanaşıp "vay adamım yak bi sigara" dermiş gibi sigara ikram ettim ve laflamaya başladık. meğer adamın babası zamanında ona hikaye dolu bir torba vermiş ve "her gereksiz sohbetinde bu hikayelerinden birini kullan" demiş. adam ilk gün bu torbadan 48 tane hikaye anlatmış ve her geçen gün daha az hikaye anlatmaya başlamış. bir süre sonra hiç konuşmamaya başlamış, babasına gidip durumu anlatmış, babası onu karşısına alıp şöyle demiş: "bugünden sonra konuşmadığın her gün için torbaya bir hikaye bırak". gel zaman git zaman adamda hiç hikaye kalmamış hepsi torbaya birikmiş ve adam babasına tekrar gözükmüş. babası "aferim evladım, çabuk öğreniyorsun ama bu torbaya iyi bak artık çok hikayen birikti ve hiçbir şey eskisi gibi olmayacak" dediği anda kapı aralanmış ve bakkal içeri girmiş "hayır! dur, sakın yapma. sakın babanı dinleme!" demiş. işte o andan itibaren adam hayatı bitkisel hayata girmiş, bakkal ise gene bakkal olarak kalmış.
şimdi azizler, hikayeden de anlaşıldığı üzere konuyu beklememek lazım. bir konu varsa hemen hikayesini de yazmak lazım. hikayecilik öldü diye ağlamayasınız sonra. bakın bu insan kendini hikayeciliğe vermiş insandır işte. feyz alın ibneler.
