bir zamanlar sevgilimden ayrılabilmek için yaptığım anormal davranış. aslında üstüne değil, öpüşürken ağzına kustum. ha kusmayadabilirdim, tutabilirdim ama geldi ve yaptım. pişman değilim. ben umutla "ne biçim kızsın sen, öküz, hayvan. terkediyorum seni." demesini bekledim ama "canın sağolsun aşkım, olur böyle şeyler." dedi. o zaman "allah belanı versin senin, düş yakamdan ayrılmak için daha ne yapmam lazım, ağzına mı sıçayım." diye haykırmak istedim ama çok masum görünüyordu ve kırmak istemedim. içimden "ağzına kusan bir kızla bile çıkmaya devam ettiğine göre kızlardan yana çok umutsuz galiba" diye düşünüp üzüldüm çocuğa. o kadar üzüldüm ki bir daha kusmadım. o zamandan beri kusmuyorum.
