anneye off! denildiği andır bencebundan ötesi yok.çok üzülüyorum onu kızdırınca,kavga edince ona kötü sözsöyleyince.kendimi haklı görüyorum hep.ona hakaretler savuruyorum her zaman.sonra çok üzülüyorum.söylemiyorum ona bunları.zafer hep benim elimde olsun istiyorum çünkü.bilmiyo ki ne kadar üzüldüğümü..bilse daha da çok üzülücek biliyorum.çünkü o benim annem..ne kadar güzel dimi annem demek.annem diyebildiğim zamanlarım çok olucakmı bilmiyorum ama geri gelmeyecek bu günler.herşeyin farkındayken niye böyle yapıyorum peki sözlük.? bencillik..! evet evet bencillikten başka bir şey değil bu.! hep kendimi düşünüyorum.kendimi haklı görüyorum.ben mutlu olayım yeter! yetiyo da ama sonrasını düşününce annemi ne kadar üzdüğümü görünce zaferimin tadı acı oluyo yakıyo boğazımı.nefes alamaz hale geliyorum.geri dönüşü olmayan laflar söylüyorum.afedilmeyecek laflar.işte bu yüüzden kendime çok kızıyorum.insan başka ne zaman kendine çok kızabilirki..
