insanların vefasızlığını mı yoksa hayatın cilvesini gösteren bir söz karar veremiyor insan. Çünkü bırakılan izin silinmemesi için acıyla işlenmesi gerekiyor aksi halde insan hafızası balıklardan çok da farklı olmuyor. Değer verirsiniz, onun mutluluğunu kendi mutluluğunuz bilip yaptığınız iki kişilik dünyada fark etmeden tek başınıza yaşamaya başlarsınız. sonra öteki gelip bütün dünyanızı yıkar. burada izi o bırakmıştır ve unutulmak istendikçe daha çok hatırlanır. oysa siz ona sadece iyi şeyler vermişsinizdir ve bu nedenle bıraktığınız iz kısa sürede silinmiştir. ilişkiler mutlaka her iki insanda da iz bırakır ancak o izin yaşam süresini açtığı yara belirler.
