Bir çok türde olduğu gibi insan memelisinde de hayatta kalmayı sağlayan dürtüdür. Bu bebeklerde yoktur. Bu nedenle bebekler ilk önce ebeveynleri başta olmak üzere çevresini taklit eder. Bebekler ile ilgilenilmeseydi birçoğu ne yazık ki merakları yüzünden ölürlerdi. Bir bebek uçurumun ne olduğunu bilmediği için dikkatini çeken kuşun peşinden atlaması gibi düşünün. Kısaca ölüm korkusu ve her türlü hayatta kalmayı sağlayan diğer endişeler dinlerden bağımsız canlıların genelinde mevcut hayatta kalma donanımıdır. Ancak işin varoluşçuluk felsefesi ile boku da çıktığı için söylemlerimiz saçma sapan aforizmalardan oluşmaktadır. Ölüm korkusu dinler yoluyla öğretildiği vakit öğrenilmiş bu aşırı korku fobi haline gelir. Ve karşımızda hem mistik/dini kaygılardan dolayı ölmekten korkan hem de bu korkuyu yenmek için etrafındaki insanlara da ölüm korkusu telkin eden dangalaklara rastlarsınız.
