ağlatabilen, anne özlemini dile getiren en güzel şarkıların en güzel yorumcularından birini dinlemektir.
ne türk, ne kürt ne de başka bir şey olarak değil sadece insan olarak anneyi özlemektir dinlerken...bir iki damla göz yaşı dökmektir.
kendisine köpürenlere kızamamaktır; zira onlar da kendilerince haklıdırlar. terörizm.
neden? diye sorgulamaktır; böylesine içten, anneye, anaya seslenebilen biri neden terörizmle ilişki içindedir? ikiyüzlülük?
üzülmektir; hüzünlenmektir; nedensiz yere eline silah tutuşturulan herkes adına...
o da bir bebekti, hepimizin, her insanın bir zamanlar olduğu gibi. nasıl bu hâle geldi ki? kötülüğe meyilli miydi? kötülük var. kötülüğü besleyen nefret var. çemkirdikçe işte, besliyoruz.
tabii ben bilmem; dağlarda şehit olan mehmetçikleri, yıkılan; dizlerine dizlerine vuran anneleri, abileri, kardeşleri, babaları...ben bilmem o dağlarda kürt olmanın sorumluluğuyla eline silah tutuşturulan ve insanlıktan soyutlanmaya mahkum insanları...ya başları? bütün hepsi çıkar gözeten, umursamaz kötü insanlar...ben bilmem. o acılarla tanışmadım, ağlamama engel mi? dünyanın bu hâline ağlamama engel mi?
