sen denizimsin...beni gülümsetensin...uykularım bile tebessüm dolu artık. sen can verensin. daha önce hiç tatmadığım bir şeysin. sen başkasın. kalbimi bir başka kıpırdatan, tatlı dalgalarla kıyıya vuran, adın gibi güzel bir denizin hışırtılı dalgaları gibi ruhuma dokunansın. sana yazmaya çalıştığım "olmadı, yine anlatamadım. bu yazıyı silmeliyim" dediğim kaçıncı yazı bu bilmiyorum.
her defasında tıkanıyorum. sen, sayfalara sığmayacak bir insanken, ben yine seni anlatmaya yetemiyorum. kalbim; kalemimi, klavyemi susturuyor. çok daha fazlasını söylüyor ve bu söylediklerine kelimeler, cümleler, 29 harf yetmiyor. yeni cümleler bulmalıyım sana. hiç duyulmamış, görülmemiş kelimeler ve yepyeni harfler. belki üç satır daha eklerim bu yazdıklarıma. yine de layık olduğun gibi anlatamam seni.
sen "bir daha sevemem" derken sevdiğim, senden öncekileri sildiğimsin. derdime dermansın, en yakınım, en çok anlayanım, en çok soranımsın. aşığınım...seni çok seviyorum.
