mel gibson'un mad max ile birlikte, gençliğinin en iyi filmidir. özellikle son 15 dakikası cidden yürek parçalayıcı olan filmdir.
--spoiler-- adagio in g minor eşliğinde o askerlerin taarruza hazırlanması, kol saatlerini, yüzüklerini siperde bırakmaları, archie'nin kendisini gaza getirmeye çalışması, bir yandan da frank'in taarruzun durdurulması emrini yetiştirmek için koşturması ancak taarruz emri verildiği anda o çaresizce haykırışı. ve bizi koltuğumuza gömen kapanış sahnesi.
--spoiler--
ulan şimdi yazarken bile burnumun direği sızladı şerefsizim.
cidden mükemmel bir filmdir. öyle "türkler'den hiç bahsetmemiş ki ama" falan demeye gerek yoktur. düşük bütçeli bir film olduğu unutulmadan izlenmelidir.
