"tayfası" ile neşe içinde arz-ı endam ettikten sonra bile hakkında fikirlerimin değişmediği sanatçı.
yanlış anlaşılmasın, ilk çıktığı andan beri severim kendisini. (çok önemsiyordur o da)ama benim için ne kadar neşeli görünürse görünsün "dört gün dört gece ağladım ben, acım biter mi sence, şimdi sen güvendiğim sularda boğuldum dedin" diyen hüzünlü prensestir. elektronik bir soundla sunulmuş ilk albümünde tanıdığım yüz böyleydi. ne zaman onu görsem aklıma sürekli yağan yağmur ve endişeyle yatağında bekleyen bir kız geliyor.
"üzerimde sevdiğim mavi elbisem, sensiz geçirdiğim günlerde
senin gibi beni kimse sevmedi"
