`müzik, hiç bir zaman fenomeni dile getirmez.müziğin dile getirdiği şey, bütün fenomenlerin içyüzü ve kendinde varlığıdır; yani iradenin ta kendisidir.
bundan ötürü, müziğin belli bir neşeyi, şu ya da bu hüznü, şu ya da bu tutkuyu, iç rahatlığını dile getirdiği söylenemez.müzikte dile gelen şey, her çeşit dürtünün ve şartın dışındaki genel soyut özüdür.ama bu soyut özü kolaylıkla ve eksiksiz bir biçimde kavrarız.
melodinin yaratılması, insan duyarlılığının ve iradsinin en derin sorlarının keşfedilmesi, dahinin gerçekleştirdiği temel iştir.dehanın çalışması, burada her yerdekinden daha bağımsız, daha kendiliğinden daha bilinçsizdir.burada gerçek bir ilham söz konusudur.olumlu ve soyut şeylerin önceden edinilmiş bilgisi, yani fikir, sanat her alanında olduğu gibi, müzikte de yetersizdir.çünkü müzisyenin dile getirdiği şey, dünyanın en iç özü ve en derin bilgeliktir.müzik bunları, kendisininde kavrayamadığı bir dille anlatır.bu bakımdan uyandığı zaman hakkında hiç bir şey bilmediği nesneler üzerine sorulara şaşırtıcı cevaplar veren bir pyprgezere benzer.`
der schopenhauer müzik için, en üstün sanat olarak gördüğüde çeşitli kitaplardaki yorumlarıyla aşikardır.
iç dünyayı sözcüksüz görüntüsüz anlatabilen mükemmel bir yol, yolculuktur.
