türkiye'de, tartışmasız son yıllarda seyrettiğim en güzel ve en keyifli maçtı. salonda olduğum için kendimi şanslı addediyorum. özellikle de son çeyrek akıllara zarardı. yenilsek de bir basketbolsever olarak büyük keyif aldım. fenerbahçe ülker açısından işler aslında hiç de o kadar karamsar değil. bence serinin favorisi yine biziz. ama üzerinde mutlaka durulması gereken konular var. mesela, 15 sayı öndeyken "nasıl" bu kadar umursamaz oynayabilirsin; oyun disiplininden "neden" koparsın; son 3 dakika içinde sanki futbol maçıymışcasına skorun üzerine yatmaya "niçin" kalkarsın ve tanjeviç sen bunu kenarda "niye" görüp müdahale etemezsin; ömer onan koca bir çeyrek hangi akla hizmet kenarda oturur... gibi sorular uzatılabilir elbette. efes pilsen ise ilk üç çeyrek teslim bayrağını çekmişken ayağa kalkmasını bildi. ama o teslim anlarında bile oyun disiplininden kopmadılar. bu da onların basketbol kültüründen geliyor ve efes pilsen'i efes pilsen yapan en büyük değerlerden birisi bu. tek üzüntüm mirsad türkcan'ın emeğinin ve hırsının galibiyet ile taçlanamamış olmasıdır. yoksa efes pilsen maçı kazanmayı gerçekten haketti. bence serinin en kritik maçı yarın gece oynananacak. ve o maçı kazanan takım şampiyon olacak. çoğu kişinin aklında serinin yedinci maça gideceği inancı var. ama bu seri yedinci maça gitmez. seri mutlaka 4-2 biter. he kim şampiyon olur orasını birbirlerine sürekli maçı ikram eden ergin ataman ve bogdan tanjeviç ikilisi belirleyecek. bize de salonda ya da ekran başında izleyeceğimiz keyifli ama bir o kadar da sıkıntılı maçlar silsilesi kalacak. ama ne olursa olsun i love this game..
