Hissetmek...
Hislere güvenmek...
Neler hissedilir ki?
Parmağına iğne batsa hissedersin. Canın acır. Bazılarını ağlatır bile.
Arkandan biri yaklaşsa hissedersin. Bazen temkinli beklersin, bazen bilmene rağmen ürkersin.
Hava çok sıcaktır, hissedersin. "Şıp şıp" ter akarken alnından, terin izini bile hissedersin.
Birikmiş derdin vardır, anlatacak kimsen yoktur, kendini yalnız hissedersin.
Aşık olduğun adamın/kadının da sana aşık olduğunu öğrenirsin, mutlu hissedersin.
Hissedersin de hissedersin...
Ama bazen... Bazen "en çok istediğin, en iyi hissedeceğini düşündüğün" birşeyi hissedemezsin. Zamansızlığından mıdır, kafan karışır. Görürsün senden kopup gidişini.
Etrafa boş bakarsın, boş gülümsemeler, boş konuşmalar...
Bir duanın zamansız kabulünün ardından kafanda bir ton soru oluşur, midene bin ton baskı...
Tam konuşacak olursun, sesini keser bir başka duan. Daha çok acıtmamak için, daha çok acırsın...
ilk defa her kelimeyi yanlış anlamaya başlarsın, aslında sana su getir denilmiştir, sen tuz götürürsün.
"Ümitsizce aşk" tan daha beterinin varlığını keşfedersin.
Hep neden soruların vardır elbet ama bu anda işte daha öncekilerin ne kadar can sıkıcı ve saçma olduğunu keşfedersin...
Kimse seni anlamaz... Belki de anlar ama bunu sadece sen yaşamak zorundasındır.
Artık gerçek anlamda "tek başına" sındır. Bir an önce nasıl silmiş gibi görüneceksindir kafandan,
defterini tutarsın. Aslında eminsindir, bak işte bunu hissedersin, hiçbir zaman silinmeyecektir...
ilk olan...
ilk defa hiçlik. ilk defa bir kaybın ardından başka bir kayıp korkusu... En kolay yoldur ya başka birşeylerle ilgilenmek, sanki bir inat vardır sana, nereye elini atsan O'nu hatırlatacak birşey. Delirtir seni... Masken hayatında hiçbirşeyin değişmediğidir bu sefer. iyi tarafından bakmaya çalışmak mı? Cümleler sadece dile kolaydır. O kadar sahiplenmişsindir ki, bilmediğin halde, hatta bir dakika içinde... Artık hissediyorsundur işte. Ama artık herşeyin çok geç olduğunu, en çok bunu hissediyorsundur... Bunun hiçbir iyi tarafı yok. Bunu sadece kendinin anlıyor olacağını biliyorsundur. Ne kadar erkendir ve ne kadar geçtir. "En azından" la başlayamazsın hiçbir cümleye ya da "ya .... olsaydı" ile. Zaten artık kaybetmişsindir, kaybetmeyi hissedersin...
