mevzubahiste cumhuriyetin kuruluşundan süregelen;
tarihi, sosyal, kültürel, dini, siyasi ve iktisadi birimlerin eleştirilmesi ve noksanların tespit edilerek düzeltilme çabası ise ve tüm bu sorun ve konuların odak noktası olan statükocu yapıysa ve bunu bir tabu gibi aşılmaz kılan mustafa kemal atatürk ise o zaman eleştiriler ve yontumlar çok haklı ve meşru olmakla birlikte özgürlük dediğimiz şeyin ana ekssenini oluşturan ifade serbestisinin de ta kendisidir.
demokrasi ve çok sesli yönetimler hiç kimsenin veya kurumun tekelinde olmadığı gibi bir zümreye veya kişiye ayrıcalık yapma lüksünü de beraberinde getirmez.
bu durum sözde cumhuri burjuvaların savunduğu gibi ifade özgürlüğü adı altında birilerini karalamak, çamur atmak veya toplumun bir kesimi tarafından çok büyük değer teşkil eden kişi ve kurumları alaşağı edip gönüllerden izole etme mantığı gütmemektedir.
eminim ki bugün kemalizmin bayraktarlığını yaptığını düşünenler mustafa kemal in kemiklerini en çok sızlatanlardır.
zira çağdaşlık, laiklik, cumhuriyet ve yüksek medeniyetin gerekliliklerinden biri değildir ve elinin tersiyle ittiği bir durumdur birilerini zorla sevdirmek ve eleştiriye yer bırakmamak bir voyvoda mantığıyla.
